Μία χαοτική ψυχή ικανή για όλα.
Ικανή να αγγίξει τα μεγαλύτερα ύψη και αμέσως μετά να κατρακυλήσει στα πιο αχανή, αφάνταστα βάθη.
Καμία σταθερότητα, καμία ισορροπία, μία αέναη μάχη.
Η επανάπαυση δε γίνεται δεκτή.
Δεν υπάρχει κορυφή που μπορεί να πει ότι κατέκτησε.
Γιατί το επόμενο λεπτό μπορεί να βρεθεί αιμόφυρτη πολύ πιο κάτω από το σημείο όπου ξεκίνησε.
Τόσο εύθραυστη είναι η ουσία της.
Και συνάμα τόσο δυνατή, ώστε να ανασυντάξει τα κομμάτια της σε μία καινούρια πλέον, καλύτερη ποιοτικά υπόσταση, έτοιμη να εκτοξευθεί και πάλι με νέα ορμή στους αιθέρες.
Να όμως που στις μεγάλες της δόξες η άρνηση της φθαρτής, ατελούς φύσης επέρχεται συχνά με τη μορφή μιας γλυκειάς Ψευδαίσθησης.
Και μετά η Πλάνη, ότι μπορεί να συνεχίσει αιώνια να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια έως και την τελειότητα.
Αλοίμονο, η Πτώση είναι αναπόφευκτη.
Όσο μεγαλύτερη η Πτώση τόσο μεγαλύτερη και θριαμβευτικότερη η Επάνοδος ;
Ναι, έτσι συμβαίνει στις δυνατές ψυχές.
Η Δύναμη έγκειται στην ικανότητα (και στην αμεσότητα) της ανασύνταξης, όχι
στην πτώση αυτή καθε αυτή.
Φθορά κι Εξαγνισμός, Υποδούλωση κι Απελευθέρωση, μία διαδοχική μετουσίωση.
Το ταξίδι; Όλο και πιο συναρπαστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου